Hoera: Sterrenburg bestaat 60 jaar! De wijk was destijds opgezet met een duidelijke visie – maar hoe heeft die uitgepakt voor de mensen die er wonen? Op 19 maart vond een bijzondere avond plaats op een symbolische plek: in de behouden bouwkeet van destijds – nu buurtcentrum Het Tuinhuis. Dit vormde de start van de ontdekkingstocht naar wat Sterrenburg uniek maakt voor haar bewoners.
Architectuurhistoricus Sean Huizinga reconstrueerde met welke visie de wijk in drie fasen is gebouwd en hoe dit past in de gedachten van die periode (begin jaren ’60 tot eind jaren ’70). Oorspronkelijk zou de wijk Dijkhoven gaan heten, maar dat is later gewijzigd en heeft dezelfde naam gekregen als de ontwikkelcombinatie die Sterrenburg heeft gebouwd. Sterrenburg 1 is opgezet als ‘blank canvas’ en dus zonder gebruik te maken van de onderliggende morfologie van het gebied. Dit werd een zgn. stempelwijk met hoogbouw langs de randen. Er werd een dichtheid gehanteerd van 40 woningen per hectare, iets dat bij de volgende fasen werd verlaagd naar resp. 26 en 32 won/ha, vooral om meer groen te kunnen toevoegen. Sterrenburg 2 markeerde een overgangsfase en was gebaseerd op de bouw van hoven die door rondwegen waren verbonden. De derde fase werd gebouwd als ‘bloemkoolwijk’: een rondweg met vertakkingen waaraan de hoven lagen. Belangrijke kritiek was dat het overzicht ontbrak en men zich slecht kon oriënteren. En er was ruimte voor experimenten. Zo werden de Legowoningen gebouwd om meer te weten te komen over prefab bouwen en de piramideflats als exponent van kleinschaliger wonen.
Oud-bewoner Nicky van der Kooij putte uit zijn eigen (jeugd)ervaring en gaf een beeldend verslag waarin balletje trappen in de brandgang en varen in de sloot een hoofdrol speelden. Belangrijke kwaliteiten: er was veel groen en er waren voldoende plekken zonder specifieke functie waar je je eigen fantasie de vrije loop kon laten. Ook niet ontworpen plekken hebben toegevoegde waarde!
Bewoner Jos van Lenten is er een van het eerste uur. Hij bewoont een van de Legowoningen en beschrijft dat vooral de grootte van de woningen bijzonder was. De meeste hadden meerdere terrassen en er was veel ruimte voor beplanting. Ieder buurtje was geschilderd in een eigen kleur, geïnspireerd op Mondriaan. ‘Jammer dat nu alles in donkergroen is geschilderd.’ Het blijkt dat ook veel kinderen van de eerste bewoners in de wijk zijn blijven wonen.
Schrijver Ronald Giphart is geboren in de Bankastraat en is opgegroeid in Somberburg, zoals zijn moeder Sterrenburg noemde. Zijn verhaal van de wijk is er een vol anekdotes die vaak werden herkend door de aanwezigen van deze avond. Zoals bijvoorbeeld de Turko’s (hazelnootgebak) van Bakkerij Boender of de Cooper Family Shop waar strips werden verkocht en de fijne bibliotheek. Hij voetbalde bij EBoH (Elf Boeren op Hol), maar wie herinnert zich dát nog? Zijn moeder voerde actie om in de wijk ook een crèche te krijgen; uiteindelijk is het haar gelukt om een noodcrèche in de wijk te huisvesten. Wat hem betreft was Sterrenburg 1 zónder de flats een lichtend voorbeeld voor de ideale wijk. Waar kinderen de baas zijn en veel ruimte is om te spelen. Make Sterrenburg Great Again!
Stichting De STAD wil de maanden na deze avond verhalen van bewoners vastleggen. Is het fijn om in Sterrenburg te wonen? Wat zijn de bijzondere plekken? Hebben bewoners speciale herinneringen aan de wijk? Zijn er gebouwen of plekken die ‘altijd moeten blijven’? Dus eingenlijk: Wat maakt Sterrenburg voor jou uniek? De ansichtkaarten die hiervoor worden uitgedeeld worden daarna verzameld en monden uit in een vervolgavond waar de resultaten worden getoond.
