De 19-jarige Dordtse Nina van Tongeren (midden op foto) mag zich de eerste winnaar noemen van de Nooit Terug Prijs voor Poëzie. Afgelopen zaterdag 22 juni werd haar de prijs overhandigd tijdens het zeer geslaagde woordfestival in DortYart. Ook in Villa Augustus en op de Dordtevaar traden dichters en zangers op. Van Tongeren viel behalve de eer ook een mooi geldbedrag van 300 euro ten deel. Als tweede eindigde Marthe van Bronkhorst (rechts op foto) en derde werd Oumaima Belkhdar. Het is de bedoeling dat de prijs iedere twee jaar wordt uitgereikt, in combinatie met het door Stichting DE STAD georganiseerde woordfestival.
Dit is het winnende gedicht:
Ode aan de Biesbosch
Vroeger droeg ik rode regenlaarzen
Liep ik altijd net te ver
Tot waar de grond, bruin glad en zompig,
De rozen aan mijn voet verstopte.
Moddervingers, knotwilgheimwee;
Zo ver ik terug kan kijken zie ik Hier.
Zie ik stampen door de plassen;
Schaterlachen in de stilte;
Hoe het zo leeg van stad en vol van kinderdromen was:
Moerasmonsters met schubben
Die in de schoot van het vergeten vloedbos huisden.
Ik ben voor hen nooit bang geweest:
Ze voelden dat ook ik hier hoor.
Ik met mijn naakte huid, glad als rivier,
Zwemmend in dit aller-schoonste water;
Zwevend in de blubber waar ik uitkwam als mezelf.
Ik zwom, ik deed mijn ogen dicht.
Ik dreef in eeuwenoude stroom en werd niet groot:
Er is hier sinds de vloedgolf niets veranderd.
Vroeger droeg ik rode regenlaarzen
Die met zonsondergang
Niet rood meer waren.
Vroeger stond de tijd stil,
Dit polderwoud was één dag lang van mij.
En elke keer als ik een bever zag,
Of een rimpel in het water
Waar vást een bever onder zwom,
Elke keer als ik het water om mijn tenen voelde klotsen
In mijn schoenen,
Als de vegen modder in mijn bed
Mijn droom naar aarde deden ruiken,
Dan geloofde ik in Thuis.
Nina van Tongeren